Gillende keukenmeiden

Wat is de afgelopen week weer voorbij gevlogen. Het lijkt met de week sneller te gaan! We hoeven nog maar drie weken stage te lopen en dan zit de stageperiode er weer op.

Afgelopen week ben ik twee keer in mijn eigen stageklas geweest. Ik vind het erg lastig om met mijn begeleidster te communiceren. Ze is veel weg en op de momenten dat ze er is, zit ze aan haar bureau te zitten of snauwt ze de kinderen af. Heel gezellig is het helaas niet. Gelukkig heb ik wel lekker mijn lesjes kunnen geven en vonden de kinderen het ook nog is leuk. Doel bereikt!

Afgelopen woensdag zijn Natasja en ik wezen kijken in klas 4 (groep 6). Je kunt duidelijk een verschil zien tussen de onder- en bovenbouw. De onderbouw kinderen zijn zo snel afgeleid en laten zich bijna niet corrigeren. De bovenbouw kinderen daarin tegen wel. Uiteraard zitten er wel wat uitglijders tussen, maar in het algemeen luisteren ze een stuk beter. Wij hadden zelf ook een paar lesjes voorbereid om te geven. Op deze manier kun je zelf ervaren hoe het is om voor zo’n klas te staan. Ik gaf een leesles over de vis en de reiger. Van te voren besprak ik met de kinderen wat voor soort watervogels er zijn in Suriname. Daarna zelf voorbereidend laten lezen. Het viel mij op dat één jongen niet meelas. Ik vroeg aan de leerkracht waarom hij niks deed. Ze vertelde dat die jongen nog niet goed kon lezen. Oké, dus die deed gewoon niet mee! Ik blijf me nog elke dag verbazen over deze belachelijke aanpak. Dit gebeurt trouwens in alle klassen. Als een kind niet mee kan komen met de stof is het vervelend voor hem of haar. Deze kinderen moeten dan overliggen en wachten totdat de rest klaar is. Van gedifferentieerd onderwijs hebben ze nog nooit gehoord. Het zou juist zo goed werken bij deze kinderen. Zelf proberen Natas en ik dit wel toe te passen, alleen moet het wel geaccepteerd worden. Tja, we kunnen het aanbieden maar het moet wel van beide kanten komen!
De jongen die niet meedeed, liet ik meelezen met zijn buurman. Beter iets dan niets. Het lesje ging verder goed en de kinderen deden lekker mee. Natas gaf een rekeninstructie over de keersommen. Het was een herhalingsles, dus de kinderen wisten waar het over ging. Maar dit was niet het geval. Nadat Natas de kinderen aan het werk had gezet liep ik een rondje door de klas. Mijn aandacht werd getrokken door een gefrommeld kladblaadje waar allerlei sommen op stonden waar ik geen touw aan vast kon knopen. 1X5= 6, 3, ? 22x3= 33, 120, ? Oké, beheersen ze in groep 6 de keersommen wel? Ik ging bij hem zitten en vroeg of het lukte. Hij gaf geen antwoord en wiebelde nerveus met zijn potlood. Ik schreef een som over die hij moest maken (223X3=..). Ik vroeg aan hem hoe je de som uitrekent. Hij wist het niet. Ik begon bij het begin 3x3=.. hij wist het niet. Dan maar beginnen bij de tafel van drie op te schrijven. Een groot vraagteken verscheen boven zijn hoofd. Dan mijn trukendoos met vingers en potloden erbij gehaald. Gelukkig werkte dit goed en konden we een aantal sommen maken. Het was leuk om te zien dat hij zich openstelde en mijn hulp accepteerde. Ik had een tijdje bij hem gezeten totdat hij de sommen zelfstandig kon maken. Na de pauze introduceerde wij onze eigen gemaakte reken flitskaarten. We hadden tijdens een vergadering gehoord dat er veel kinderen in de bovenbouwgroepen moeite hebben met de keersommen. Dus gingen Natas en ik aan de slag met papier, stiften, lijm en tape. De flitskaarten zijn super mooi geworden (zie foto’s). Na een korte uitleg gingen de kinderen twee aan twee aan de slag. Super om te zien dat je ‘eigen’ materiaal aanslaat bij de kinderen:D. Als afsluiter hadden wij sommenbingo gedaan met de kinderen. Dit had Natas meegenomen uit Nederland.

Donderdag was ik eindelijk (na drie weken) in mijn andere stageklas. Het is een hele verademing om in deze klas te zijn. De leerkracht is erg lief naar de kinderen en is erg benieuwd naar mij. We gingen meteen naar buiten om te spelen (!). Wat heerlijk om te zien dat de kinderen dus wel kunnen spelen en daar zichtbaar van genieten. De rest van de ochtend hielp ik en observeerde ik de kinderen. Uiteraard nog even voorgelezen uit een leuk boekje.

Vrijdagochtend konden wij lekker uitslapen, helaas was ik natuurlijk weer om acht uur klaarwakker. Nog even een poging gedaan, maar Damaru won het weer. Zo irritant dat iedereen om half zeven al met bonkende muziek langs ons huis rijdt. Dus maar naar beneden gegaan om alvast wat lessen voor te bereiden en wat aan school te werken. Aan het einde van de ochtend zijn Lins en ik naar de supermarkt gegaan om onze voorraadkasten weer bij te vullen. Natas en Eef gingen naar het centrum om wat papier en knutselmateriaal te halen. Rond half twee was iedereen weer thuis en wilde wij nog wel even de deur uit. We hadden al gezien dat er een birkenstock winkel in de buurt zat. Uiteraard wilde wij wel eens kijken wat voor collectie zij hadden. Dus met een gevulde portemonnee richting de winkel. Helaas viel alles een beetje tegen, maar ik heb er weer een nieuw paar bij:D Helemaal happy met ze. Na ons winkel avontuur moesten wij toch echt aan onze schoolopdracht zitten. Dus al mijn competenties maar uitgewerkt. De komende drie weken moet ik toch nog wel wat doelen halen. Wordt nog ff hard werken op school! ’s Avonds lekker gegeten bij Zus en ZO.

Zaterdagochtend ging de wekker weer om half 8. WANT DE SCHOONMAAKSTER KWAM! Jemig.. wat irritant, uiteraard lag ik nu niet wakker van Damaru. Dus met moeite me bedje uit om snel een ontbijtje naar binnen te werken. Om acht uur klaar om haar te ontvangen. Je raadt het al…. ZE WAS WEER TE LAAT! We hadden haar naar binnen zien gaan bij onze Moeti (huisbazin). Na een dik halfuur belde ze ons op om te zeggen dat onze schoonmaakster later kwam, omdat ze nog naar de stad moest…. Dus begonnen we alvast onze kamers op te ruimen en daarna aan onze schoolopdrachten gezeten.

’s Middags zijn we naar de Hermitage Mall geweest. Dit is een groot winkelcentrum aan de rand van de stad. We hebben daar lekker gelopen, gewinkeld en ons heerlijk vermaakt. Rond vijf uur kregen we wat trek.. dus daar zagen wij een mooie, grote, gele M:D. Rond zes uur moesten we weer terug met de bus, omdat het rond kwart voor zeven donker wordt. Wij stonden langs de weg te wachten.. alleen kwam de bus maar niet! Dus na lang wachten toch maar een taxi gebeld om ons terug naar huis te brengen. Als het donker wordt is het niet heel veilig in Suriname. Dus voor het zekere nemen wij altijd een taxi als het gaat schemeren.

‘s Avonds hadden we een tutavond op de planning staan. Na het douche allemaal naar boven om onze collectie maskers, haarmaskers, voetenmaskers en crèmetjes uit te stallen. Heerlijk even ontspannen en lekker niks doen. Rond één uur was iedereen lekker rozig en wilde we naar bed gaan. Als wij toen wisten wat er na vijf minuten zou gebeuren… pff

Ik zal beginnen bij het begin. Ik moest even naar het toilet (tja, sorry daar begon het) deed de deur dicht en zag ineens een mega groot beest. We hebben al twee keer eerder een kakkerlak gehad, een dode (viel dus mee) en een levende (was Frank onze redding). De tweede kakkerlak was niet heel groot en hadden we aardig snel te pakken. Maar deze heeft ons een halve nacht bezig gehouden.
Dus ik loop, lichtelijk hysterisch, terug naar de kamer. ‘Meiden er zit een beest in de badkamer!’ Paniek in huis! Lins en Eef, hadden de vorige keer ons ge-sms't of we zo snel mogelijk naar huis wilde komen, want er was een dode (ja, een dode) kakkerlak in huis. Dus ik neem aan dat je wel een beeld kan krijgen hoe deze meiden reageerde. Hij moest meteen dood van ze. Hier waren Natas en ik het niet mee eens. Dus zo heldhaftig als we zijn, naar meneer de kakkerlak. Ow, hij was wel erg groot! Snel een bakje en een tijdschrift gehaald en hopen dat hij nog in de badkamer zat. Onderhand stonden Lins en Eef zo ver mogelijk bij de badkamer vandaan. Natas de badkamer in om hem te pakken.. hij bewoog zich snel dus Natas als een speer uit de badkamer gerend. Oké, dan ik maar de badkamer in. Op het moment dat ik het bakje over hem heen wilde zetten, kwam hij hard op ons af. Gillend rende we door de gang naar onze kamer. Natas redde de kamer niet dus die sprong op het balkon. Lins en Eef waren zo geschrokken dat ze de deur dicht smeten en op een stoel stonden. Ow, wat was ik geschrokken… en ik moest zo nodig naar het toilet! Eef zei: ‘Jans, laat maar lopen is niet erg. We ruimen het wel weer op. Ik zal het niet op waarbenjij zetten!’ Natas stond nog steeds op het balkon en ik raapte mezelf weer op (nog steeds met volle blaas;) ). Voorzichtig liepen we door de gang om te kijken waar hij was gebleven. Wat irritant hij was weg en nergens te bekennen. Eef en Lins in paniek, omdat wij hem niet konden vinden. Angstig bleven zij bij de deur staan toen wij hem aan het zoeken waren. We gingen niet eerder slapen, voordat hij gevonden was. Het is lastig zoeken, want onze vloer heeft dezelfde kleur als de kakkerlak. Eef had ondertussen op internet gekeken hoe je een kakkerlak moest bestrijden. Wat een griezel verhalen stonden daarop. Je kunt ziek worden, trap je hem dood komen er nog meer, enz.. Hij moest dus echt weg! Ik liep voorzichtig Natas haar kamer binnen en keek achter haar deur. Gevonden! Meiden blij, maar mooi niet dat ze ons kwamen helpen. Jammer genoeg liet hij zich niet pakken en een hele nacht achter hem aan lopen, om vervolgens weer gillend weg te rennen had ook weinig zin. Snel de deur dicht gedaan van Natas haar kamer (wisten we in ieder geval waar hij was). Dus twee bussen insectenspray, deo en haarlak in de aanslag (ieder een eigen bus). Ik opende de deur en spoot in het rond, zonder resultaat. Hij zat ver onder Natas haar bed. Na een tijdje kwam hij weer te voorschijn, dus spoten Natas en ik met volle kracht op hem. Hij werd al een beetje suf en kwam na een tijdje de kamer uit. Eef en Lins weer op een stoel en commandeerde wat we moesten doen. We moesten hem nu in het oog houden. Na een paar minuten gaf hij de strijd op.. Eef een sopje gemaakt om de bovenverdieping te reinigen, want met alle haarlak en insectenspray op de mooie vloer van onze Moeti, zou ze niet heel blij worden. Hierna zijn we nog even naar beneden gegaan om bij te komen. Jee.. wat kunnen wij ons laten opjagen door elkaar, maar vooral door zo’n beest. Nu ik dit zit te typen moet ik weer erg lachen om onze actie. Maar als we weer een kakkerlak zien… staan de bussen binnen handbereik.

Zondag hebben we weinig gedaan. Lessen voorbereid en materiaal gemaakt. Ik zou de werkles verzorgen in mijn stageklas, dus lekker geknutseld en een mooie tulp in elkaar gezet.
’s Avonds nog even mijn nieuwe roomie verwelkomt. Lins gaat naar een andere kamer en Natas komt gezellig bij mij op de kamer. Nu maar hopen dat ze niet snurkt of praat in haar slaap:D

In mijn nieuwe verslag komen de andere verhalen van vandaag en alle andere spannende avonturen die ik deze week vast en zeker weer ga meemaken.

Liefs xx