Na regen komt zonneschijn! Geschreven door Frank

Bij deze even een verslagje van de momenten die ik (Frank) beleefd heb. Ik zal proberen om kort te blijven, maar dit zal niet meevallen aangezien dit een heel leuk, mooi, gezellig, natuurrijk, maar vooral een land is dat volledig tegenovergesteld is van wat Nederland is… en dan spreken ze hier zelf onze taal!

Zondag vertrok ik richting Paramaribo met het vliegtuig vanaf Schiphol nadat ik gezellig werd uitgezwaaid door Vaders, Moeders en Martin. Hierna was het niet lang meer om in te stappen, en waar vliegen normaal niet mijn favoriete bezigheid is, voelde ik mij nu erg prettig. Kwam dit door de knappe stewardessen? Kwam dit door de aangename vakantie die mij tegemoet zou komen? Kwam dit door de ontspannen sfeer van een vliegtuig vol Surinamers? Nee, mijn grote redding was… Henny Huisman!!! Dit mediatalent met ondermeer nummer 1 hit ‘Snuitje’ zat met zijn familie naast en voor mij. Het was een grote Supriseshow en dit zorgde voor veel vertier (alleen zonde dat de minimoppentrommel niet meer werd uitgevoerd).

Dag 1:
Aangekomen op het vliegveld was het niet lang zoeken naar de uitgang. Het is namelijk allemaal 1 richtingsverkeer dus fout lopen was onmogelijk. Het duurde even voordat ik mijn koffer had, maar daar stond ze dan hoor bij de uitgang. Jans stond met een lekker kleurtje op mij te wachten om te vertrekken naar ons verblijf. Het was erg leuk haar weer te zien. Deze avond hebben we gebruikt om alle verhalen weer even door te nemen en te genieten van een typisch Surinaams gerecht… Broodje kipcorn en hamburger!

Dag 2:
Dan de volgende dag. Het is heerlijk slapen met deze temperatuur, raampje open en vogeltjes horen fluiten… maar waarom test de bevolking in vredesnaam om 5 uur in de ochtend hoe hard zijn autoradio kan op de klanken van Jan Smit en Damaru??? Dan vraag je wel om dromen over tuintjes in je hart! Ik moet wel zeggen dat dit gaat wennen. Per ochtend leer je een kwartier langer te slapen onder deze omstandigheden. (Ik zit nu op dag 5 dus dat betekent dat ik nu pas om 5:45 uur voor het eerst wakker werd).
Deze dag heeft Jans mij de stad Paramaribo laten zien. Het is echt een stad van uitersten, waarbij vooral de verschillen in rijkdom erg zichtbaar zijn. Ik heb regelmatig met open mond staan kijken wat er allemaal gebeurd, maar dat komt ook omdat ik het vergelijk met ons kikkerlandje… en 1 ding, dat moet je niet doen!!!
We hebben deze dag lekker gegeten, veel bekeken, foto’s geschoten en wat winkels bezocht. Helaas was het zonnetje nog weinig in zicht, maar dat zou later helemaal goed komen.

Dag 3:
5:15 uur.. KLAAR WAKKER DOOR TROPISCHE KLANKEN UIT EEN VEEL TE KLEINE AUTO MET VEEL TE GROTE BOXEN! Gelukkig moesten we vandaag ook vroeg uit bed, want we gingen naar de stage van Jans. De bussen reden dan weliswaar nog niet, maar de directrice van de school wilde ons wel meenemen. Mooi dat als de directrice om 6:35 uur zegt dat ze er zo aankomt, dat ze dan om 7:20 arriveert, kleinigheidje!
In een auto van Madurodam-formaat, en een lucht alsof er al 5 weken rot vlees op de achterbank lag, gingen we met 5 personen opgehokt op naar de school. We waren al laat, maar dan is boodschappen doen als hoofd van de school toch wel even belangrijker dan netjes op tijd arriveren. Ik was hier trouwens wel blij mee want ik voelde na 400 meter mijn linkerbeen niet meer, en na 700 meter was ik volledig van onder verlamd.

Op school aangekomen werd ik gelijk aangestaard door 120 Surinaamse kinderen met in hun ogen te lezen ‘wat moet die blanke lange gozer hier!’. Waar Jans al van alles over de school heeft verteld, kan ik alleen maar zeggen dat dit niet gelogen is. Het is oud, primitief, slechte lesstof, docenten doen maar wat en als zij niet in de klas zijn dan slopen die kinderen alles wat er is!
Zelf heb ik met Jans haar klas meegedaan met plakken, een lesje over kleuren en getekend. Ik heb ook met de kinderen zelf nog wat balspellen gedaan op een veldje om de hoek. Na deze activiteiten ben ik nog op het voorplein met de grote kinderen gaan voetballen. En groot is inderdaad groot! Op deze school zitten jongens van 17 jaar in groep 7 die zich echt niet inhouden voor een schouderduw. Op voetbalgebied zijn deze kinderen in 1 woord gewoon GEK. Ik snap wel waarom iedere profclub zo’n jongen in de verdediging wil hebben. Ze gaan dwars door je heen, kennen geen genade en hebben botten van staal. Als ze wilden hadden ze mij met 30 jongens allang kapot kunnen maken, maar gelukkig deed een flinke regenbui hun afkoelen. Dit weerhield ze trouwens niet om naar binnen te gaan. Nee er gingen alleen maar meer kinderen het veld in. Toch ook logisch dat je tijdens je les gewoon wegloopt om te gaan voetballen???
*leuke bijkomstigheid was dat ik van de juf 35 kinderen kreeg, geen pionnen en 1 bal. De juf wilde wel dat ik van tevoren nog even een training ging doen. Ik vond het zelf prima zo, en begon gelijk met een partijspel (met stoelen als doel).

De directrice vond ook dat we nog niet genoeg ingeburgerd waren, maar daar zal Jans nog over schrijven. Het was in ieder geval erg smaakvol.
’s Avonds zijn Jans en ik lekker gaan eten om onder het genot van een hapje en een drankje even rustig deze drukke dag door te nemen

Dag 4:
5:30 uur… ‘Moppie, je bent mijn alles, ik vind je toppie ’, leuk nummer… KLAAR WAKKER!!!
Deze dag was echt fantastisch. Na hier en daar een flinke stortbui was het vandaag erg mooi weer, en dat kwam goed uit. We gingen namelijk vandaag het binnenland in richting Santigron. Dit is een Marrondorp dat uit vroegere slaven bestond. Bij het verzamelpunt aangekomen bleek dat we een enthousiaste groep hadden. Maar waar iedereen leuk is, hadden we ook Jeanet. Jeanet is een gammele vrouw die teveel aandacht vraagt, een bijzonder irritante stem heeft en regelmatig haar okselhaar door de wind liet wapperen. LEUK DAT JIJ ER OOK BENT JEANET!!!

De weg naar het dorp was al fantastisch met onze chauffeur Brian. Brian doet alles lekker rustig aan en staat bijzonder, maar dan ook bijzonder vrolijk in het leven. Bij ieder kruispunt even een praatje met een andere bestuurder “Fa waka, Rustig, Ja man!”.
In het Marrondorp aangekomen werden we geleid naar een mooi ressort (ook hier zal Jans vast nog wat over schrijven). We werden door Frit (ik dacht steeds dat hij Frits heette dus noemde ik hem ook zo). Frit heeft een perfecte indruk gegeven over het dorp en het was dan ook zeer de moeite waard. De tocht had misschien wel een half uur korter kunnen duren als JEANET niet bij iedere vrucht een vraag had en iedere persoon met een donkere huidskleur op de foto wilde hebben. Het zonnetje scheen flink dus ik dacht dat ze misschien aan het einde van de dag ook nog met mij op de foto zou willen.

Hierna kregen we een heerlijk typisch Marron gerecht op tafel en werden we getrakteerd op en dansvoorstellen. Gelukkig stelden ze Jans en mij niet teleur en werden ook wij naar voren gehaald om stampvoetend over de dansvloer te gaan.

Na deze leuke tradities kwam het hoogtepunt… een boottocht door het binnenland. In een soort kajak, waar om de minuut water uit geschept moest worden, vaarden we langs zeer mooie natuur en hele kleine stammen als Broeklin en Haarlem. Dit was echt machtig mooi, maar dat zien jullie ook vast wel op de foto’s. Ik kan over ieder stukje grond wel iets schrijven,maar ik denk dat de foto’s voor zich spreken… dit was echt zoooooooooooooooooooooow fantastisch!!!
Terug aangekomen in het dorp konden we nog even naborrelen met onze groep bij de plaatselijke kroeg van het dorp. Vooral de verhalen van Jeanet waren erg indrukwekkend, Bedank Jeanet!

Op de terugweg hebben we nog even rustig nagepraat over deze indrukwekkende dag onder de mooie valse klanken van Brian ‘fa waka-rustig-ja man’ de chauffeur. Het was erg mooi en dit zou ik voor geen goud willen missen! Dit waren de laatste woorden die ik dacht voordat ik ging slapen terwijl een vrolijke Surinamer nog even zijn autoradio een tandje harder zet.

Vandaag:
En niet zo maar 1… Ik werd namelijk pas om 6:00 uur wakker met typische Bubblin muziek. Een stukje ochtendgymnastiek zou hier op zijn plaats zijn, maar ik blijf nog even liggen. Jans is ook net wakker en we gaan zo maar even het dagprogramma doornemen. Het wordt waarschijnlijk de stad in en lekker naar ons plaatselijke zwembad.

Vanuit een bed met klamboe (mooi woord) kijk ik nu naar buiten en zie dat het stralend blauw is in de lucht dus dat moet helemaal goed komen. Bij deze was dit een eenmalig verslag van mij zijde… ik wens iedereen nog veel plezier met het lezen van Jans haar stukken. Ik ga me klaarmaken voor een duik en zal in Nederland de rest vertellen!

Gegroet vanuit een zonnig Suriname!

Frank

PS: ik kan 1 ding zeggen over de vooroordelen die wij in Nederland over Suriname hebben… ZE KLOPPEN (BIJNA) ALLEMAAL!!!