Rustig weekje

Het is weer tijd voor een verslagje!

Afgelopen zondag zijn we naar Fort Zeelandia geweest. Dit is het oudste gebouw van Paramaribo. Iedereen die in Paramaribo komt, moet daar echt een kijkje nemen. Vorige week stond deze trip al op de planning, alleen waren we toen te laat. We zijn dus extra vroeg vertrokken om op tijd te zijn voor de rondleiding. Het was interessant om te zien en om te horen wat daar allemaal gebeurd is. Verder was onze zondag erg ontspannen en maakte wij ons klaar voor de komende stageweek.

Maandag werden Natasja en ik officieel voorgesteld aan de school (we liepen er al twee weken rond). Na de vlaggenceremonie moesten alle kinderen zich omdraaien naar ons. We werden door de directrice voorgesteld en de kinderen moesten ons gedag zeggen. Dat was uiteraard erg leuk.

Hierna zijn we terug gegaan naar ons lokaal waar de lessen begonnen. Het was maandag natuurlijk valentijn, dus werd daar over geknutseld. Mijn begeleidster trok een plasticzak uit de kast waar verschillende werkjes inzaten. Zo ook een valentijnswerkje. Het was behoorlijk oud en viel uit elkaar. Ik moest even goed kijken hoe ze dit had gemaakt. Ze had geen één voorbereiding getroffen voor haar les. Dus moesten de kinderen een dik half uur overhangen en mochten ze niks zeggen. Ik als een speer 32 hartjes uitknippen en zij op haar gemakje crêpepapier knippen. In Nederland zorg je dat je al je lessen goed voorbereid en al het werk klaar ligt voor je les. Hier in Suriname hebben ze daar nog nooit van gehoord. Na drie kwartier was alles gedaan en waren de kinderen erg onrustig (duh!). Ze werd even flink toegesproken dat ze stil moesten zitten en hun mond moesten houden. In mijn stageklas zijn er drie groepjes van vijf kinderen. Eén groepje werd verdeeld over twee tafels. Hier zag ik het nut wel van in. Ieder een groepje om mee te werken. Helaas had ik dit verkeerd gezien, want het ene groepje moest het werkje maken en als ze klaar waren pas het andere groepje. Je raadt het al.. het ander groepje moest nog een kwartier overhangen! Arme kids.. De kinderen deden goed hun best en waren zichtbaar trots op hun hartje. Dit mochten ze thuis aan hun ouders geven.

In de pauze liepen Natas en ik even naar de directrice, omdat we nog een aantal vragen hadden. We waren van harte welkom en ze had alle tijd voor ons. Ze wilde graag weten hoe het met ons ging, privé en op school. Ze was ook erg benieuwd wat de verschillen zijn in het onderwijs. Uiteraard hadden we verteld wat ons opviel en wat de verschillen zijn met Nederland. Ze was hier erg in geïnteresseerd, alleen liet ze ons wel weten dat de kinderen in Suriname heel anders zijn dan in Nederland (hier waren wij inderdaad ook al achter gekomen).
Volgende week komt Frank en hij wil uiteraard een kijkje nemen op school. Ik vroeg aan haar of hij een dagje mocht komen, hierop reageerde ze enthousiast. Ze werd helemaal blij toen ze hoorde dat hij voetbaltrainer en gymdocent was. Ze vroeg meteen of hij een met een paar jongens wilden voetballen. Haha.. natuurlijk wil hij dat!

Eenmaal thuisgekomen vonden Natas en ik een roos op ons kussen, omdat het valentijn was. Eef en Lins hadden dit voor ons gedaan! Super lief:D

Dinsdagochtend was er weer een vlaggenceremonie. De directrice vertelde de kinderen, dat ze leuk nieuws had voor de jongens. Ze vertelde dat Frank volgende week een dagje komt en dat hij voetbaltrainer is. De kinderen moeten goede cijfers halen en goed hun best doen in de klas. Als dit gebeurd mogen ze met Frank voetballen. Wat was dat gaaf zeg! Allemaal blije gezichten:D
Verder had ik die dag nog een aantal lesjes gegeven. Onder andere een verhaal gelezen aan de hand van de laptop van Natas. De kinderen waren erg onder de indruk.

Woensdag las ik weer een boek voor die we uit Nederland hadden meegenomen. Het ging over de boerderij. Bij het boek zitten magneten die de kinderen op het boek konden plakken. Dit was uiteraard weer erg spannend. Ze wilde allemaal graag een plaatje plakken. Tijdens deze les kwam de directrice kijken, want ze was benieuwd naar mijn manier van lesgeven. Uiteraard vond ik dit prima. Ze zou na de pauze langs komen om mijn les te bespreken, alleen heb ik haar niet meer gezien..

Vandaag zijn Natas en ik onverwachts vrij. We waren net ons bed uit toen Natas werd gebeld door de directrice. De schoolbussen staken… Dat betekent dus dat er geen les wordt gegeven, omdat alle leerkrachten met de schoolbus gaan. We zijn dus maar weer even lekker naar bed gegaan:). Was best even lekker.

Net hebben we hard gewerkt aan onze opdracht van school (wat zijn we toch weer goed bezig). We willen graag nog even naar het centrum om wat te shoppen en boodschapjes te doen, alleen regent het enorm hard!

Wat we de rest van ons lange weekend gaan doen is nog niet bekend.. tot nu toe wordt het slecht weer. Gelukkig komt Frank zondag deze kant op:D Vind het super fijn om hem weer te zien en een dikke knuffel te geven! Want ik begin iedereen en mijn paarden toch wel een beetje te missen.

Kus Jans